تاریخچه ورزش شنا و انواع روش های شنا

در این مقاله قصد داریم شما را با تاریخچه شنا و انواع روش های متدوال شنا کردن آشنا کنیم و سرانجام نیز نگاهی به رقابت ها و مسابقات شنا خواهیم داشت.

شنا یعنی حرکت بدن در میان آب که می تواند برای تفریح، ورزش یا حتی مسابقه انجام شود.

در بسیاری از ادبیات های باستانی، شنا با اعمال قهرمانانه یا مراسم های مذهبی در ارتباط بوده است. اولین کتاب درباره ی روش های ورزش شنا در سال 1538 نوشته شده است. ورزش شنا از زمان های بسیار قدیم در میان انسان ها رواج داشته است.اولین آثار از ورزش شنا بر روی نقاشی هایی روی سنگ به چشم می خورد که مربوط به 7000 سال پیش است.

در دهه 1830 در انگلستان شنا به عنوان یک ورزش رقابتی شناخته شد. در سال 1828 اولین استخر شنا برای عموم در انگلستان تأسیس شد. در سال 1837 انجمن ملی شنا مسابقات شنا را در شش استخر مصنوعی در اطراف انگلستان برگزار می کرد. کم کم این ورزش در میان مردم محبوب و مشهور شد. در ورزش شنا نسبت به ورزش های دیگر، همه ی ماهیچه های بدن با هماهنگی بیشتری کار می کنند. تکرار مکرر حرکات در ورزش شنا سبب شده است این ورزش برای سیستم قلبی و عروقی بسیار مفید باشد.

ازلوازم و تجهیزات ورزش شنا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مایو شنا
• کلاه شنا
• عینک شنا
• باله های شنا (این باله ها ضربات پا بر روی آب را سریع تر کرده و با نگه داشتن پاها در یک وضعیت درست هنگام ضربه زدن، تکنیک فرد را بهتر می کنند).

انواع روش های شنا:

در ادامه نگاهی گذرا به انواع روش های شنا خواهیم داشت:

کرال سینه:

در سال 1844 دو فرد آمریکایی در مسابقات شنا در لندن شرکت کرده و شنای کرال سینه را به همه ی تماشاگران معرفی کردند. به تدریج در کشورهای اروپایی دیگر فدراسیون ورزش های شنا تأسیس شد.

کرال سینه نوعی روش در شنا کردن است که معمولاً سریع ترین روش در بین چهار روش معروف شنا قلمداد می شود. به همین دلیل، تقریباً همیشه در مسابقات شنای آزاد، فقط از کرال سینه استفاده می شود. در این شنا، فرد به صورت خوابیده و صورت پایین در روی آب قرار میگیرد و با حرکات دست و پای خود، آب را به عقب فرستاده و به جلو حرکت می کند

کرال پشت:

کرال پشت شباهت های زیادی به کرال سینه دارد، با این تفاوت که به پشت روی آب شناور هستید. شما این کرال را با شناور شدن روی آب، در حالی که شش های شما روی سطح آب قرار گرفته اند شروع می کنید، ولی بقیه بدن شما زیر آب قرار دارد. باید حین ضربه با پا و حرکت در آب، وضعیت بدن خود را به حالت افقی حفظ کنید. حرکات دست شما باعث فرستادن آب به زیر شما شده و بدن شما را در آب به پیش می راند. در این شنا باید همزمان هر دو دست خود را به بالای سر برده و سپس آنها را در آب فشار دهید تا به جلو حرکت کنید. در این شنا، حرکات پا حالتی دلفین وار دارند، یعنی پاها کنار هم قرار داشته و به آب ضربه می زنند.

شنای پروانه:

در شنای پروانه باید بتوانید توسط مرکز وزنی خود، خود را در آب تثبیت کرده و بین حرکات خود در روی آب و زیر آن هماهنگی کامل ایجاد نمایید.

شنای قورباغه:

شنای قورباغه، نوعی شنا است که در آن شناگر روی سینه خود شنا کرده و کمر وی در آب چرخش ندارد. این شنا، به دلیل ثبات آن و امکان نگه داشتن سر در بیرون از آب در بیشتر زمان شنا، محبوب ترین شنای تفریحی است. در اکثر کلاس های آموزش شنا، افراد تازه کار ، شنای قورباغه و یا کرال سینه را اول یاد می گیرند. به دلیل اینکه در شنای قورباغه، چشم ها تقریباً همیشه بالای آب است، این شنا برای امداد و نجات مهم است، زیرا فرد نجات دهنده، بدون گم کردن قربانی می تواند به وی نزدیک شود. با این حال، شنای قورباغه سخت ترین نوع شنا در مسابقات قهرمانی است، زیرا استقامت و قدرت پای بالاتری نسبت به انواع دیگر شنا نیاز دارد. این شنا کندترین نوع شنا بوده و گمان می رود که قدیمی ترین نوع شنا باشد.

رقابت ها و مسابقات شنا:

حال که با تاریخچه ورزش شنا و انواع روش های شنا کردن آشنا شدیم ، بهتر است نگاهی نیز به انواع رقابت ها و مسابقات شنا داشته باشیم.

شنای مختلط انفرادی:

در یک مسابقه، که به آن شنای مختلف انفرادی گفته می شود، از هر چهار نوع شنا ( پروانه، کرال پشت، قورباغه و کرال سینه ) به ترتیبی خاص استفاده می شود. طول مسیر شنای مختلط انفرادی می تواند بین 100 تا 400 متر باشد.

شنا در آب های آزاد:

در این مسابقات که در آب های آزاد انجام می شود، مسیری که اکثراً با اجسام شناور بزرگ مشخص شده است دنبال می شود. این مسیرها اغلب طولانی بوده و طول مسیر بیش از یک مایل است. شناگران می توانند از هر نوع شنایی که مایل هستند استفاده کنند. بیشتر شرکت کنندگان شنای کرال سینه انجام می دهند. با این حال خیلی از آن ها برای تازه کردن نفس و حرکت در اطراف اجسام شناور، شنای قورباغه انجام می دهند. در صورتی که آب متلاطم بوده و نفس کشیدن برای شرکت کننده ها مشکل باشد، آنها ممکن است از کرال پشت استفاده کنند.

شنای امدادی:

برخی از مسابقه های شنا، به صورت امدادی انجام می شود. شنای امدادی به این صورت انجام می شود که در آن چهار شرکت کننده، یکی پس از دیگری، در یک مسیر ثابت، مسافت برابری را شنا می کنند. مسابقه های امدادی ممکن است برای شناگران جوان 100 یارد (برابر 91.44 متر) بوده و هر شرکت کننده 25 یارد (22.86 متر) شنا کند و یا حتی برای مسابقه های المپیک تا 800 متر نیز باشد.